Мастацкия сродки к стихотворению Анатоля Вялюгина «Спелы бор» З усих саборау есць сабор, Дзе згодзен я малицца: У спелым леце, спелы бор, Звиняць твае звантцы. У душным водар палян, Дзе маладосць хадзила, Багун, дурничник, дурнап’ян—раздзьмули усе кадзила. Стаяць палки баравикоу; Дрыжыць басок чмялины. Глыбоки мох, на лисцях кроу Мядзвежае малины. Падсочак стрэлы на ствалах, Нибы крыжы пакуты. Спяшаецца барсук-манах У цемны свой закутак… На кожным кроку навина, И душна ад чабору, А песню кожная сасна Свайму спявае бору.